50عربي

34|50|قُل إِن ضَلَلتُ فَإِنَّما أَضِلُّ عَلىٰ نَفسى وَإِنِ اهتَدَيتُ فَبِما يوحى إِلَىَّ رَبّى إِنَّهُ سَميعٌ قَريبٌ

اذري

50. دئ: اگر من (حاق یول‌دان) آزسام، بونون ضرری (گوناهی) آنجاق منه اولار. یوخ، اگر دوغرو یوللا گئتسم، بو دا رببیمین منه وحی ائتدیگی (قورآن) سایه‌سینده‌دیر. حقیقتن، او (کیمین نه دئدیگینی) ائشی‌دن‌دیر، (دعا ائدن بنده‌لرینه) یاخین‌دیر.

اذري ٢

50- دئ :<<اگر یولدان آزسام اؤز ضرریمه آزمیش اولارام و اگر هدایت تاپسام، [بو] ربّیمین وحی ائتدیگی‌نین [سببی] ایله‌دیر. حقیقتاً، او ائشیدندیر و یاخیندیر>>.

عثمانلي

50- دیکه: "اگر ضلالته دوشرسه‌م، او تقدیرده آنجق کندی علیهمه صاپمش اولورم. اما هدایته ایرمش‌ایسه‌م، آرتق (بو ده) ربّمڭ بڭا وحی ایتدیگی (قرآن) سایه‌سنده‌در." شبهه‌سز که او، (حقّیله ایشیتن) سمیع، (هر شیئه چوق یاقین اولان) قرییدر.

ترکچە

34|50|De ki: "Eğer ben yanılırsam, yalnız kendi adıma yanılırım Ve eğer hidayeti bulmuşsam, bilinmeli ki Rabbimin bana vahiy vermesiyledir Çünkü O, yakındır, işitir, işittirir"