10عربي

11|10|وَلَئِن أَذَقنٰهُ نَعماءَ بَعدَ ضَرّاءَ مَسَّتهُ لَيَقولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّـٔاتُ عَنّى إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخورٌ

اذري

10. اگر باشینا گلن بیر موصیبت‌دن سونرا، اونا فیراوان‌لیق، سعادت نصیب ائتسک، موطلق: آرتیق فلاکت‌لر من‌دن سوووشدو \- دئیر و سؤزسوز کی، سئوینیب اؤیونر.

اذري ٢

10- و اگر اونا توخونان بیر چتینلیکدن سونرا اونا بیر نعمتلر دادیزدیرساق، قطعاً، دئیر کی :<<آرتیق، فلاکتلر مندن سوووشدو>>. دوغرودان دا او، سئوینن و اؤیونندیر.

عثمانلي

10- هم محقّقکه، کندیسنه طوقونان بر ضرردن صوڭره اوڭا (او انسانه) بر نعمت طاتدیرسه‌ق، مطلقا: "کوتولکلر بندن کیتدی" دیر. چونکه او کرچکدن چوق شیماریق، چوق بوبورلنن کیمسه‌در.

ترکچە

11|10|Ve şayet ona dokunan bir sıkıntıdan sonra bir nimet tattırırsak, "Artık benden bütün kötülükler silinip gitti" der, mutlaka böbürlenir ve şımarır