4عربي
19|4|قالَ رَبِّ إِنّى وَهَنَ العَظمُ مِنّى وَاشتَعَلَ الرَّأسُ شَيبًا وَلَم أَكُن بِدُعائِكَ رَبِّ شَقِيًّا
اذري
4. بئله دئمیشدی: ائی رببیم! آرتیق سوموگوم سوستالمیش، باشیم آغاپپاق آغارمیشدیر. ائی رببیم! سنه دعا ائتمکله هئچ واخت ناومید اولمامیشام. (نه دعا ائتمیشمسه، قبول اولونموشدور).
اذري ٢
4- دئدی :<<پروردگارا، داها سومویوم بوشالیب و باشیم قوجالیقدان آغاریبدیر، پروردگارا! هئچ وقت سنه دوعا ائتمکدن مأیوس اولمامیشم>>.
عثمانلي
4- شویله دیمشدی: "ربّم! کرچکدن بن (او حالدهیمکه) کمیك(لرم) بندن کَوشهدی (ضعیفلادی)؛ (اختیارلقدن) باشم، بیاض آلو آلدی (صاچلرم آغاردی)؛ ربّم! سڭا دعا (ایتمك) ایله هیچ بر زمان محروم اولمدم."
ترکچە
19|4|Şöyle demişti: "Ey Rabbim! Şüphesiz (artık öyle bir durumdayım ki) benim kemiğim zayıflayıp gevşedi ve başım(ın saçı) bembeyaz alev gibi tutuştu Sana dua etmekle de ey Rabbim, hiçbir zaman bedbaht olmadım"