145عربي
6|145|قُل لا أَجِدُ فى ما أوحِىَ إِلَىَّ مُحَرَّمًا عَلىٰ طاعِمٍ يَطعَمُهُ إِلّا أَن يَكونَ مَيتَةً أَو دَمًا مَسفوحًا أَو لَحمَ خِنزيرٍ فَإِنَّهُ رِجسٌ أَو فِسقًا أُهِلَّ لِغَيرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضطُرَّ غَيرَ باغٍ وَلا عادٍ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفورٌ رَحيمٌ
اذري
145. (یا رسولوم!) دئ: منه گلن وحی‌لر ایچه‌ری‌سینده موردار اولدوق‌لاری اوچون اؤلو حیوان، آخار قان، دونوز اتی و یا تانری دان باشقاسی‌نین آدی ایله (بیسمیللاه دئییلمه‌دن) گوناه اولا‌راق کسیلمیش حیوان‌لار استثنا اولماقلا، هر هانسی بیر کسین یئدیگی یئمک‌لر ایچه‌ری‌سینده حرام بویورولان بیر شئی گؤرمورم. بونونلا یاناشی، هر کس مجبوریت قارشی‌سیندا قالسا، حدی آشمادان، زروری احتیاجینی اؤده‌یه‌جک قدر (بون‌لاردان یئسه، تانری اونا جزا وئرمز) . چونکی سنین رببین، حقیقتن، باغیشلایان‌دیر، رحم ائدن‌دیر!
اذري ٢
145- [یا محمّد! اونلارا] دئ :<<منه وحی اولونانلارین آراسیندا حقیقتاً، مئیته (اؤلموش حیوان)، تؤکولموش قان، دونوز أتی - کی ، حقیقتاً، بو[نلار] مورداردیر - و یا فسق اوزوندن [باشی کسیلدیگی زمان] آللّهدان آیریسی‌نین آدیله باشی کسیلنلر استثناء اولماقلا، هر هانسی بیر یئین شخصین یئدیگی طعاملار ایچریسینده حرام ائدیلمیش بیر شئی گؤرمورم. عصیان ائتمه‌دن و حدّی آشمادان [اونلاری یئمک اوچون] مجبوریّت حالیندا اولان شخص ایسه [بیلسین کی،] حقیقتاً، سنین ربّین باغیشلایان و مهرباندیر.
عثمانلي
145- دیکه: "بڭا وحی اولونانلر ايچنده بونی (بو حرام دیدکلریڭزی) یییه‌جك اولان یییجی بر کیمسه‌يه، حرام قیلینمش بر شى بولمايورم؛ آنجق (او شيئڭ) ئولو (اصولنجه کسیلمدن ويا آولانمادن ئولن بر حیوان) ويا آقیتیلمش قان ويا طوڭوز أتی، که او پیسدر، ويا (کسیلیر کن اوزرینه) اللّهدن باشقه‌سنڭ آدی ذکر ایدیلمش (اولمقله آچیقجه ایشلنن) بر فسق اولمسی مستثنا.
ترکچە
6|145|De ki: "Bana vahyolunanda, (bu haram dediklerinizi) yiyen kimse için haram edilmiş bir şey bulamıyorum Ancak leş, veya akıtılmış kan, yahut domuz etiki bu gerçekten pistir yahut Allah'tan başkası adına kesilmiş bir hayvan olursa, bunlar haramdır Ama kim çaresiz kalırsa, (başkasının hakkına) tecavüz etmemek ve zaruret sınırını aşmamak üzere (bunlardan yiyebilir)" Çünkü Rabbin çok bağışlayandır, merhamet edendir