49عربي
41|49|لا يَسـَٔمُ الإِنسٰنُ مِن دُعاءِ الخَيرِ وَإِن مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَـٔوسٌ قَنوطٌ
اذري
49. (کافیر، نانکور) اینسان (تانری دان اؤزونه) یاخشی‌لیق دیلمک‌دن اوسانماز. اگر اونا بیر پیس‌لیک اوز وئرسه، اومودسیزلییه قاپیلیب معیوس اولار.
اذري ٢
49- انسان خئیره دوعا ائتمکدن اوسانماز و اگر اونا بیر پیسلیک توخونسا مأیوس اولوب اومیدسیزلیگه دوشر.
عثمانلي
49- انسان، (نفسی حسابنه) خیر ایسته‌مکدن اوصانماز. اما کندیسنه کوتولك طوقونسه، همن (قلباً) چوق امیدسز اولور، (یوزندن ده بللی اولاجق قدر) امیدسز لگه دوشن بری اولور.
ترکچە
41|49|İnsan hayır istemekten usanmaz, fakat kendisine bir kötülük dokununca üzülür ve ümitsizliğe düşer