117عربي

20|117|فَقُلنا يٰـٔادَمُ إِنَّ هٰذا عَدُوٌّ لَكَ وَلِزَوجِكَ فَلا يُخرِجَنَّكُما مِنَ الجَنَّةِ فَتَشقىٰ

اذري

117. بیز ده بئله دئدیک: ائی آدم! بو (ایبلیس) سنین ده، اؤورتی‌نین ده دوشمنی‌دیر. (احتیاط‌لی اولون کی) سیزی (توولاییب) جننت‌دن چیخارتماسین، یوخسا (ائی آدم!) مشققته دوشوب بدبخت اولارسان! (گئجه-گوندوز اذیت چکیب اؤز الینین زحمتی ایله یاشاماغا مجبور اولارسان!)

اذري ٢

117- اوندا دئدیک :<<یا آدم! دوغروسو، بو [ابلیس] سنه و سنین آروادینا دوشمندیر. گؤزله سیزی جنّتدن چیخارتماسین کی، زحمته دوشرسن>>.

عثمانلي

117- هم دیمشدك: "ای آدم! شبهه‌سز که بو (شیطان)، سنڭ و زوجه‌ڭڭ دوشمانیدر؛ او حالده صاقین سزی جنّتدن چیقارماسین (بوڭا سبب اولاجق بر کناهله سزی قاندیرماسین)؛ یوقسه چوق صیقینتی چکرسڭ!"

ترکچە

20|117|Biz de (Âdem'e) şöyle demiştik: "Ey Âdem! Şüphesiz bu (İblis) sana ve eşine düşmandır Sakın sizi cennetten çıkarmasın, sonra bedbaht olursun (sıkıntı çeker, perişan olursun)"